sobota, 12 stycznia 2013

Pejzaże ziemii wieluńskiej

Pejzaże ziemi wieluńskiej

 




Ziemia wieluńska (dawniej ziemia rudzka, łac. Velumensis Terra) – ziemia Królestwa Polskiego ze stolicą w Wieluniu, suwerenna część województwa sieradzkiego; od końca XVIII wieku część Kaliskiego.

Powstała w miejsce należącej do Wielkopolski starej kasztelanii rudzkiej, która była wymieniona w bulli gnieźnieńskiej z 1136 roku. Kasztelania ta w okresie rozbicia dzielnicowego należała do dzielnicy senioralnej. Pod koniec XII wieku ziemię rudzką dostał książę Władysław Odonic, którego wypędził w 1217 roku jego stryj Władysław III Laskonogi. Po nim władali nią piastowscy książęta śląscy z dzielnicy opolskiej: Kazimierz I opolski, którego żona Wiola tytułowała się księżną rudzką, i Henryk I Brodaty. Ponownie przyłączył do Wielkopolski Ziemię rudzką książę Przemysł I. Pomiędzy 1259 - 1261 w czasach władania nią księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego, Ziemia rudzka powiększyła się od strony południowej o Mykanów, Rybno, Kruszynę i Kłomnice. Po upadku grodu w Rudzie i zwiększeniu się gospodarczego znaczenia Wielunia, w 1281 roku przeniesiono siedzibę kasztelanii do Wielunia i odtąd w źródłach historycznych ziemia rudzka zastąpiona jest nową nazwą - ziemia wieluńska.

Ziemia wieluńska rządziła się osobno, mając własnych urzędników ziemskich (począwszy od podkomorzego) i sądowych. Wybierała jednego senatora mniejszego, którym był kasztelan wieluński. Miała starostwa grodowe: wieluńskie i ostrzeszowskie, i niegrodowe: bolesławskie i grabowskie. Na własnych sejmikach odbywanych w Wieluniu obierano 2 posłów. Wojewoda sieradzki mianował pod wojewodziego wieluńskiego i dowodził pospolitym ruszeniem tej ziemi.

Województwa łęczyckie i sieradzkie za swój mundur obywatelski przyjęły kontusz karmazynowy, wyłogi granatowe i żupan biały.
Spadkobiercą ziemi wieluńskiej są dzisiejsze powiaty: wieluński, ostrzeszowski, kępiński, wieruszowski oraz część oleskiego i pajęczańskiego.[wikipedia]

Dzisiaj ziemia wieluńska to tereny, na których  większy przemysł nie istnieje,  ludzi głównie utrzymują się z rolnictwa, drobnego handlu oraz przetwórstwa owocowo - warzywnego. Dla wielu rodzin agroturystyka stanowi źródło dochodu. Niemniej śmiało można powiedzieć, że tereny te mają ogromny potencjał do rozwoju turystyki, które nie w pełni są wykorzystane, bo tereny są  prze-urokliwe.

Kilka obrazków. 



          Mapa przedstawiająca zasięg i obszar wchodzący i traktowany jako ziemia wieluńska


          Zachód słońca nad Wieluniem widziany z Wierzchlasa. Na horyzoncie biurowiec ZUGIL - u.


                       Przykład budownictwa drewnianego w gm. Czarnożyły. Wieś Stawek.


                                 Wiosna w pełni. Dach komunistyczny, wcześniej była strzecha.


                                                Chałupa w okolicy Tądli, gm. Radoszewice.


                                                     Pola pomiędzy Wierzchlasem a Olewinem


                                         Drobnice. Chałupka pochodząca z przeł. XX w.


Okolice Gromadzic


                                                Staw rekreacyjny w  Felinowie, gm. Osjaków


                  Felinów jest pięknie położony na skaju Warty oraz starej doliny (pradoliny) tej rzeki


              Zielone zadrzewianie do Warta, po drugiej stronie to już zabudowa Kol. Raduckiej


         Staw należy do miejscowego przedsiębiorcy, który posiada tartak po drugiej stronie oraz masarnię.


                       Świetne miejsce na grilla i ryby, które są tu pokaźnych rozmiarów :)


Żniwa pod Zmysloną


                                                             Za chwile będzie lało


                                    Codziennie można było oglądać niesamowite zachody


                                                 Jeszcze jedno ujęcie w kierunku Olewina


                                  
Osjaków  - budynek byłej synagogi -  przy ul. Częstochowskiej 3. Świątynia  ta została wybudowana w 1803 r. i pozostawała w użyciu do 1939 r. Po wojnie została zamieniona na magazyn. W tej chwili znajduje się w niej sklep z odzieżą.


Dziwna budowla w Przycłapach


                                                          Zachód nad Rudą


                                                                Okolice Opojowic


                                                     Plantacja tytoniu w Kraszkowicach


Jeszcze inny staw w Felinowie.


Na polach pomiędzy Wieluniem, Opojowicami, Czarnożyłami, Stawkiem i Stawem powstała farma elektrowni wiatrowych, gdzie ustawiono kilkanaście wiatraków.


 Stawek - przeurocza wioska, która zachowała wiejski charakter. Droga przez wieś. W tle wiatrak.


  Oprócz pól i łąk są tu także przepiękne lasy obfitujące w grzyby i leśne owoce. Opieńka w swej   krasie.


                                     Las Borowiec. Droga leśna prowadząca do Masłowic.


                                                      Efekt uboczny leśnej gospodarki.


                                                                Chatka w Jajczakach


                                                                Stawek porą wiosenną


Stawek położony jest nad dopływem zasilającym rzekę Pyszną. Z tego dopływu zasilane w wodę są dwa stawy.

                                   Domek z 'lanego' betonu, wybudowany zaraz po wojnie.


                                                                  Stawek. Droga do łąk

                                                            
                                                                           Tzw. Borki





                             Typowa zabudowa z okresu między wojennego oraz zaraz po wojnie
.



Ostatni domek zbudowany jest z wapienia jurajskiego, wszak Wieluń i jego okolice to tereny jury.
Najstarszy budynek. Ile jeszcze postoi?  Nie długo ;)


                      Borowik dodaje uroku lasom i sprawia radochę poszukiwaczom runa leśnego.


                                                              Las. Okolice Masłowic.


                                                                        Stawek jesienią.


Wioska idzie spać.


Stawek. Sporo tu jeszcze drewnianej zabudowy mieszkalnej. 



Pokaż Stawek na większej mapie

9 komentarzy:

  1. Ciekawe kadry, na jednym masz kwitnący tytoń. Ponieważ jestem niepalący, nie znoszę zapachu dymu papierosowego. natomiast byłem mile zaskoczony zapachem kwiatów tytoniu - bardzo przyjemny w odbiorze. Dużo takich plantacji jest na Roztoczu.

    OdpowiedzUsuń
  2. Też nie palę i nie cierpię woni z palącego się tytoniu. Jednak jako rośliny są bardzo przyjemne. :)Puki co, to ludzie wykorzystali je w tym niechlubnym celu. Plantacje tytoniu można również spotkać na terenie południowego Podlasia, okolicach Lublina.

    Jeżeli chodzi o tego posta, to aby bardzo mały odsetek, co można spotkać na terenie Jury Wieluńskiej.

    Pozdrawiam. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Witaj!
    Świetne zdjęcia. Ogromne plantacje tytoniu są w okolicach Sandomierza.
    Też już nie palę. Zachwycił mnie kwitnący tytoń.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Człowiek potrafi piękne rzeczy wykorzystać w niestosownym celu. ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękne zdjęcia... a te grzyby! Ach zapachniało jesienią :) Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Każda pora roku ma swój krok, ale jesień chyba jest najbardziej fotogeniczna ;)

    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Uwielbiam przestrzeń i mam sentyment do starych domów. Grzyb - cudo! A las, pola oj poszłabym na spacer. Piękne zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  8. Przestrzeń sprawia,że czujemy się wolni ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Cenię pozytywy informаcji, któгe
    zamіeszczasz na swoim blogu. Czytanie ich to
    sаma przуjemność. Styl stгony jest kapitalny, i аrtykułу są
    tak naprawԁę wyborоwe:D Dobra robota:) Pοzdrawiam.


    Fеel free to ѕurf to mу web-sіte - okna drewniane krakykna drewniane opinie

    OdpowiedzUsuń

Bardzo miło mi, że gościłeś na moim blogu.!
Za pozostawiony komentarz z góry dziękuję i postaram się jak najszybciej odpowiedzieć. Komentarze anonimowe będą moderowane tylko pod warunkiem, że będą opatrzone imieniem lub pseudonimem (nickiem).
Serdecznie pozdrawiam !!!