W nowej Soli pozostało sporo ciekawej i przedwojennej zabudowy. Wiele z nich to okazałe wille, a niektóre z nich można nawet uznać za pałace lub pałacyki. Do tej pory widać w nich kunszt budowalny, splendor, ale też zamożność osób, które chciały mieć w swoim posiadaniu takie budowle. Jedną z takich budowli jest obiekt usytuowany przy dzisiejszej ulicy Piłsudskiego nr. 30. Budynek w pierwotnym kształcie został wybudowany w 1845 roku. Po przebudowie (ostatniej w 2001 roku) obecnie stanowi budowlę o 3 kondygnacjach naziemnych i jednej podziemnej. Jest to obiekt zabytkowy, który 11.05.1976 r. został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 2228 jako pałacyk – willa mistrza budowlanego i ciesielskiego Adolfa Theodora Jaekela.
W roku 1845, w rozwijającej się części Nowej Soli, u zbiegu ul. Piłsudskiego z Drzewną, mistrz budowlany i ciesielski Adolf Theodor Jaekel wzniósł willę. Urządzono przy niej ogród z kolistą fontanną i altaną. Od około lat 40. XIX wieku w zabudowie miasta zaczęły pojawiać się wille, początkowo projektowane w modnym stylu włoskim. Jeden z pierwszych obiektów tego typu stanowiła willa mistrza murarskiego i ciesielskiego Adolfa Theodora Jaekela (1820 – 1901), wzniesiona w 1845 r. po wschodniej stronie szosy Berlin-Wrocław, u zbiegu dzisiejszych ulic Piłsudskiego i Drzewnej (ob. Piłsudskiego 30).
Po przebudowie w 2001 r. willa nabrała nieco nowoczesnych elementów. Na potrzeby banku została dobudowana sala dla interesantów.
W 1853 r. powstała willa Friedricha Wilhelma Krause (1802 – 1877). Projektantem willi F. W. Krausego był wspomniany A.T.Jaekel, posiadający od 1845r. w Nowej Soli własną firmę budowlaną. Jego pierwszym ważniejszym zaprojektowanym obiektem na terenie miasta była uruchomiona w 1845r. przędzalnia J. D. Gruschwitza (nieistniejąca). W późniejszym okresie wg jego projektów zrealizowano wiele innych obiektów, powstałych nie tylko w Nowej Soli i okolicach, lecz także w Głogowie. Realizował on ponadto zlecenia okolicznej arystokracji, m.in. księżnej żagańskiej i właścicielki majątku Otyń, a także właścicieli Zatonia, Przytoku i Klenicy.
W latach 1958-1995 mieściła się w nim siedziba Rejonu Energetycznego. W roku 2001, po kapitalnym remoncie, urządzono w willi siedzibę oddziału Banku Gospodarki Żywnościowej. W tej chwili jest tu placówka BNP Paribas Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie. W chwili obecnej (styczeń 2022) gmach banku jest przeznaczony do sprzedaży za 2 365 000 zł.
Źródła: „Program opieki nad zabytkami dla miasta Nowa Sól na lata 2011 – 2015”
Muzeum Miejskie, Nowa Sól
Czasy się zmieniają, ale lubię gdy stare budynki znajdują inne zastosowanie i gospodarza, który o nie dba. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńTak jest w krajach południowych i nie tylko. Np. Zabudowa Asyżu, Bolonii czy Perugii pokazuje przekrój życia pokoleń od XXII w. I tam się opłaca, by zabudowa tworzyła żywą historię ludzi, którzy zeszli z tego świata.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie również :)