Siedlce - Pałac Ogińskich

 Niewątpliwie pałac Ogińskich i park Aleksandria to obiekty nr. 1 do zobaczenia w Siedlcach. Szczególnie w okresie wiosennym albo jesiennym. Dlatego kiedy przebywam w Siedlcach  moje stopy same kierują się w te rejony.  

 

Na dziedziniec pałacu Ogińskich od strony T. Kościuszki doprowadza ozdobna brama.  

Widok od strony ul. Konarskiego.

Wejście główne.

 Wejście boczne skrzydła lewego pałacu.

Fragment parku - Aleksandria należącego wcześniej do zespołu parkowo pałacowego Ogińskich zajęto pod obecną cześć dziedzińca. Ale na temat parku i jego historii będzie osobny post.

 Kaplica p.w. Świętego Krzyża (Ogińskich), należąca do zespołu pałacowo- parkowego. Od strony ul. Starowiejskiej.

Kiedyś był to jeden organizm w rękach jednego gospodarza, w tej chwili jest trochę inaczej, ale w dalszym ciągu wspólne położenie daje duże możliwości wypoczynku połączone ze zwiedzaniem i powrotem do przeszłości. 

Widok w kierunku ul. Kościuszki, gdzie widać budynek Kurii Biskupiej i  gmach archiwum miejskiego.

W miejscu dzisiejszego pałacu pierwotnie istniały dwory drewniane, swoją historią sięgające czasów pre lokacyjnych miasta. Pałac murowany został wybudowany przed 1730 r. przez Kazimierza Czartoryskiego. W kolejnych latach remontowany i przebudowany. Pomiędzy 1769 i 1770 generalny remont pałacu przeprowadził Michał Fryderyk Czartoryski, syn Kazimierza Czartoryskiego, a w latach 1779-1781 na zlecenie Aleksandry Ogińskiej pałac gruntownie przebudował architekt Stanisław Zawadzki. Dzięki tej przebudowie pałac otrzymał klasycystyczną bryłę i wystrój.
Bywali tu przedstawiciele znamienitych polskich rodów: Braniccy, Potoccy, bohaterzy narodowi, w tym Tadeusz Kościuszko, poeci epoki oświecenia: Julian Ursyn Niemcewicz, Franciszek Kniaźnin, Franciszek Karpiński, a także król Stanisław August Poniatowski.


 Po śmierci Aleksandry Ogińskiej majątek po niej odziedziczyła Izabela Czartoryska, która w 1807 r. zamieniła dobra siedleckie na dobra rządowe na Lubelszczyźnie. Od tego czasu pałac stał się obiektem użyteczności publicznej. W czasach II wojny światowej został spalony. W trakcie odbudowy w 1950 r. przekształcono w stopniu znaczącym wnętrza, dostosowując je do potrzeb nowych użytkowników. W 1953 r. wzniesiono, na dziedzińcu pałacu od frontu pomnik w kształcie sarkofagu poświęcony poległym w walkach o wyzwolenie narodowe i społeczne w latach 1939-1945. Obecnie pałac jest administrowany przez Akademię Podlaską.

Wychodząc z dziedzińca pałacowego przez ozdobną bramę trafiamy na ul. Konarskiego, gdzie do dzisiaj pozostało sporo zabytkowej i cennej zabudowy. 

Ul. St. Konarskiego.

Tuż obok bramy prowadzącej na dziedziniec pałacu Ogińskich od strony  Ul. Konarskiego jest bardzo ciekawy budynek  wpisany do rejestru zabytków, w którym mieści się już od wielu lat Liceum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego.

Budynek Liceum obecnie.
A tu trochę historii. ;)

 Liceum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego jest spadkobiercą znakomitej tradycji siedleckiego szkolnictwa średniego.
Od 1844 w klasycystycznym gmachu, zaprojektowanym przez wybitnego architekta Antonio Corraziego, mieściło się gimnazjum gubernialne, które zostało przeniesione z Łukowa. 

II połowa XIX wieku była dla Szkoły czasem trudnym. Władze zaborcze starały się za wszelką cenę obniżyć prestiż placówki, ciągle ją reorganizując. Polityka rustyfikacyjna jeszcze bardziej mobilizowała środowisko profesorów i młodzieży o kultywowanie tradycji patriotycznych. Zatem, kiedy wybuchło w 1863 roku powstanie styczniowe wielu uczniów tej szkoły wzięło udział w tym niepodległościowym zrywie a wsród nich Aleksander Głowacki (Bolesław Prus). W wyniku represji popowstaniowych ponownie zreorganizowano szkołę, zakładając, iż będzie kształciła młodzież z rosyjskich rodzin wojskowych i urzędniczych. Faktycznie jednak młodzież polska stanowiła 80% uczniów, która czynnie przeciwstawiała się rusyfikacji, tworząc koła samokształceniowe, zakonspirowaną "latającą" bibliotekę itp.
I wojna światowa przyniosła Polsce po 123 latach zaborów niepodległość. Zaczęły powstawać na nowo polskie instytucje. Jedną z nich było Królewsko-Polskie Gimnazjum im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego w Siedlcach. Aktu upaństwowienia Szkoły dokonał Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego - Antoni Ponikowski (wychowanek siedleckiego gimnazjum). Od roku 1920 Szkoła posiadała dwa wydziały: matematyczno-przyrodniczy i humanistyczny. Z tego drugiego w roku 1923 powstało odrębne gimnazjum im. Bolesława Prusa.
Lata międzywojenne to okres świetności Szkoły. Nauczyciele, uczniowie i absolwenci stanowili elitę intelektualną Siedlec. Gruntownie wykształceni pielęgnowali tradycje patriotyczne. Kiedy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa Szkoła kontynuowała nauczanie konspiracyjne. Po zakończeniu wojny Liceum Żółkiewskiego (pod różnymi nazwami w zależności od reformy) działało nieprzerwanie do 1961 roku, kiedy to władze oświatowe zlikwidowały szkołę, argumentując tę decyzję reorganizacją szkolnictwa.
Absolwenci "Żółkiewskiego", spotykając się systematycznie co kilka lat na zjazdach koleżeńskich marzyli o reaktywacji placówki. Ich pragnienia spełniły się w 1991 roku, kiedy na nowo powołano Liceum Żółkiewskiego.

Idąc dalej w kierunku ul. Świrskiego trafiamy na gmach byłego teatru, w którym obecnie znajduje się USC i "Pałac Ślubów".
 

Ul. Świrskiego: Bryła Starego Teatru z 1840 r. W tej chwili jest tu USC.



USC - u zbiegu ul.Świrskiego i Konarskiego



 źródła:http://zolkiewski.siedlce.pl, siedlce.pl

Dziękuje za uwagę i komentarze. :)




Wyświetl większą mapę