Beskid Żywiecki: Na Halę Boraczą - część I

Pomimo różnych przeszkód natury logistycznej, zaplanowałem wyjazd  w Beskid Żywiecki i taką trasę, której nigdy jeszcze w całości nie przeszedłem. Wcześniej pogoda  niesamowicie do tego zachęcała. W związku z tym wynalazłem takie połączenia, które pozwoliły mi zrealizować plan. Zatem pobudka 3:30, potem mała kawucha na ex, herbata do termosu, bułki do plecaka i w drogę. Do stacji Bytom Bobrek dojechałem rowerem i tu go zostawiłem pod okiem ochroniarza. Pociąg jechał o 4:43, zaraz po wejściu miło przywitał mnie pan konduktor i zaoferował bilet w obie strony z 20% rabatem, na co chętnie przystałem.

Podróż upływała w błogim nastroju, tylko co mnie nie dawało spokoju to obawa, że mgła skrzętnie skrywała wszystko co było dalej niż 50m. Zatem będzie widoczność, czy wszystko będzie w ... chmurach lub przykryte mgłą?  Odpowiedzi nie było. 

Jeszce w Żywcu nie było nic widać tylko budynek dworca PKP.

Zastanawiałem się czy się nie przesiąść i nie  jechać z powrotem?

W Węgierskiej Górce pojawiła się nadzieja.

Zdaje się, że pojawiło się nawet Glinne, którędy prowadzi czerwony szlak na Baranią Górę?

Jest stacja Węgierska Górka.

Potem jeszcze Milówka i  mała pośrednia stacyjka Zabawa, która swą nazwę zawdzięcza sąsiedniemu przysiółkowi i górze noszącej tę samą nazwę .

 W końcu pojawiła się Rajcza, godz.8:10, czas wymarzony jak na górską wycieczkę. Tak daleko o tak wczesnej porze jeszcze nie byłem. :) Ale pojawiła się znów gęsta mgła. ;(

 Zabytkowa bryła dworca, który jak większość został wybudowany w czasach zaborów i oddany do użytku w 1884r.

 Na temat kolei Transwersalnej można przeczytać tutaj: Galicyjska Kolej Transwersalna

Czas wyruszyć na szlak. 

Trasa: Rajcza - Dolina Nickuliny - Grzbiet Zapolanki - Zapolanka - Hala Redykalna - Hala Studzionka - Hala Boracza - Prusów - Hala Borucz - Żabnica - Węgierska Górka.

Od Dworca PKP ruszam żółtym szlakiem, gdzie po drodze mijam zabudowanie, które stylem i charakterem nawiązuje do budynku stacyjnego sprzed ponad 100 lat.

Po ok. 200 m. kolejna ciekawa bryła. Jednak miejscowi ludzie nie wiedzą z czyjej inicjatywy powstała. Jeden pan mi powiedział, że "ta chałupa zawse tu była".

Idąc dalej dostrzegam, że nad Bernatką i Ziątkową po drugiej stronie Soły pokazało się niebieskie niebo. Dobry zwiastun. :)

 Po ok. 1 km. od stacji za znakami żółtymi skręcam w lewo, w dolinę Nickuliny. Pierwsze babie lato okraszone koralami z mgły.

 Dolina została obudowana kamieniem, bo spiętrzona  woda wielokrotnie stanowiła zagrożenie powodziowe dla położonych tu gospodarstw.

 Po prawej stronie mijam ogromny tartak.

Impresje jesienne.

 Idę tędy po raz pierwszy, ale klimat i widoki przebijającego słońca wzbudzają potężne doznania wzrokowe.

 Trasa  ogromnie sympatyczna. Rzeka, wodospady i góry. Przypomniał mi się wiersz o Leninie, który wysiadł na stacji - Poronin. ;)

 Tama na Nickulinie. Nickulina to  potok i przysiołek należący do Rajczy

Spojrzenie w kierunku Kowalówki, położonej w dolinie Nickuliny.

Górny odcinek doliny Nickuliny.

Tu skręcam za żółtymi znakami w prawo.

Mała dolinka, która odprowadza wody do głównej doliny Nickuliny.

Wszędzie babie lato i pajęczyny.

Tu rozchodzi się kilka dróg, z których każda jest piękna. Trudny odcinek szlaku - wybieram tę po lewej stronie, ale przez dłuższy czas brakuje oznakowania. Pora zawrócić, ale nie żałuję, bo padły kolejne zdjęcia z innej perspektywy. :)

Odnalazłem szlak, który ostro idzie w prawo do góry na Zagroń. 

Do chatki ;)

Przeurocza boczna dolinka, która zbiera wody i doprowadza je do Nickuliny.

Brzózka

Zabudowa leśników po drugiej stronie dolinki - Kowalówka

Dalej wierzchołek Suchej Góry.

Z innego miejsca.

Chatka.

Chatka na Zagroniu

Sucha Góra  i widoczna Hala Michalskiego tuż pod wierzchołkiem szczytu.

Niesamowite widoki w kierunku Beskidu Śląskiego.

Grzbiet Zapolanki, który łączy dwa szczyty Kiczorę i Zapolankę.

Widok w kierunku Lipowskiego Wiechu i Rysianki oraz Pilska

Jeszcze raz spojrzenie na Sucha Górę.

Od czasu do czasu spotykam tak wysoko położone domostwa.

Na ostatnim planie Muńcuł

Widoki w kierunku Lipowskiej i Rysianki.

Brat bliźniak.

Na szlaku.

Jesienią góry są najszczersze....

Otoczenie Soblówki.

Dziewięć sił wydaje ostanie siły.

Otoczenie Soblówki z bocznymi dolinami.

Droga, którą idę...

Zapolanka

Mućka na tle Suchej Góry.

Czy te oczy mogą kłamać....?

Czyż nie jest cudownie?

Dolina Nickuliny ma tu początek.

Znawcy wiedzą jaki to szczyt należący do Małej Fatry?

Czyżby ten najwyższy to Rozsudziec (Rozsutec)?

Panorama w kierunku Beskidu Śląskiego

Stary szałas. Na starszych mapach "Beskid Śląski i Żywiecki" były zaznaczone szałasy pasterskie. Było ich nasiane bardzo gęsto. Do dziś pozostały tylko nieliczne i to w  opłakanym stanie.

Ślady odchodzącej  jesieni.

Turysta.

Hen, hen pod lasem widać już Halę Redykalną.

Widok z Zapolanki na grzbiet odchodzący od Redykanlnego Wiechu i widoczna Hala Studzionka.

Widok na Suchą Górę z widocznymi halami: Hala Kamińskiego i Polana Polana Sucha Góra.

Tu również po lewej Sucha Góra a w tle pasmo Baraniej Góry, ciągnące się aż po opadające nad Szczyrkiem Skrzyczne.

W dole przysiółek Milówki z widocznym mostem.

Redykalny Wierch widziany z Zapolanki. 

Barania na zbliżeniu.

Fragment Malej Fatry w chmurkach.

Jesienne jagodziny.

Kopuła Zapolanki z Hali Redykalnej.

Widoczek z sentymentem.

Hala Redylkalna. 
Chyba największym atrybutem Beskidu Żywieckiego są  wysoko położone pod szczytami, oraz na przełęczach górskie hale i polany, które już w mniejszym stopniu, ale  do dziś służące wypasowi owiec. Rozciągające się z nich niesamowite widoki i panoramy należą do najbardziej widokowych w Beskidach.

Dla edukacji. ;)

Kierunek Hala Boracza.

Oj piękne stąd widoki. Polecam ten szlak.

Hala Redykalna

Widok w kierunku Milówki.

Na czarnym szlaku. Widok na Beskid Śląski.

Widok na Romankę i stok Lipowskiego Wierchu.

Na drugim planie pasemko Abrahamowa i Słowianka.

Romanka 1366 m.

Lipowski Wierch, Rysianka i Romanka z widoczną Halą Łyśniowską.

Widać Halę Boraczą.

Już niedaleko. :)

Och te górskie szlaki są jak narkotyk. :)

Słowianka w tle po drugiej stronie Doliny Żabnicy.

Szałas na Hali Cukiernicy - Niżnej.

Okno na Prusów.

Hala Cukiernica Niżna

Niestety łoscypków już nie było. 

Widać schronisko.

Hala Boracza

Widoki spod schroniska w kierunku południowym.

Historia Schroniska na Hali Boraczej do II wojny światowej:

W 1928 roku przy bielsko-bialskim Żydowskim Towarzystwie Gimnastyczno Sportowe „Makkabi" powstała sekcja narciarska, przekształcona w 1931 roku w ogólnopolskie Towarzystwo Turystyczno-Sportowe "Makkabi" w Bielsku.
Rozwój ruchu turystyczno-narciarskiego spowodował potrzebę stworzenia własnej bazy w górach, dającej możliwość skoncentrowania w niej żydowskiego ruchu turystycznego i narciarskiego.

Ponieważ okolice Bielska i Białej były już turystycznie zagospodarowane, wybór padł na odkrywane w tym czasie dla turystyki Beskid Żywiecki. Schronisko postanowiono wznieść na malowniczo położonej Hali Boraczej. Zadania tego podjęło się Żydowskie Towarzystwo Sportowe "Makkabi" z Bielska, które około 1925 roku wybudowało na wysokości 854m n.p.m. mało, skromne lecz solidne schronisko. Parterowy budynek wykonany z drewna posadowiony został w kamiennej podmurówce. Obiekt posiadał jedno większe pomieszczenie służące w dzień za salę gościnną i jadalnię, a nocą za salę noclegową, mogącą pomieścić kilkanaście osób. Obok znajdował się mały pokój dla gospodarza i kuchnia. Na początku schronisko było otwarte tylko w niedzielę i dni świąteczne. Później gospodarzem schroniska został Rudolf Antoni, który prowadził obiekt do roku 1932. Stosunkowo łatwy dostęp z Milówki i Rajczy powodował, że schronisko cieszyło się od początku dużym zainteresowaniem turystów i narciarzy, licznie je odwiedzających.
Należy wspomnieć, że schronisko było doskonałą bazą wypadową na wycieczki w rejon Lipowskiej, Romanki, czy Pilska. Z czasem, nakładem Sekcji Narciarskiej "Makkabi", wydano widokówki ze schroniskiem, na których można było przybić schroniskową pieczęć. Niestety dnia 12 kwietnia 1932 roku budynek schroniska strawił pożar.

 Odbudowa schroniska. Zbyt dużo miejsca zabrałoby wymienienie tutaj wszystkich faz budowy. Warto tylko wspomnieć, że położenie kamienia węgielnego miało miejsce 24 lipca, kiedy to po raz pierwszy miejsce budowy schroniska przeżyło masowe odwiedziny. Dalej podajemy tylko kilka statystycznych, które wyraźnie wskazują na ilość włożonej pracy. Ponad 200tys. kg różnych materiałów budowlanych musiało być przetransportowanych z doliny na górę, ponad 900 wozami. Nowo wybudowane schronisko mierzyło 22,65m długości i 8,10m szerokości, natomiast taras miał wymiary 15x12 metrów. Ponadto, udało się postawić budynek gospodarczy z przechowalnią nart, maszynownię dla generatora elektrycznego oraz budynek z ujęciem wody. Jak już powszechnie wiadomo, nowe schronisko jest całkowicie nowoczesną budowlą - jest to najnowocześniejsze schronisko w Polsce. Jest ono wyposażone w dużą jadalnię, do której dołączona jest murowana weranda. Pomieszczenia te mogą pomieścić nawet 100 osób. Dalej znajduje się izdebka góralska, bufet z windą do podawania potraw, pokój zarządu, 8 sal zbiorowych, mieszkanie gospodarza wraz z kuchnią i całym szeregiem pomniejszych pomieszczeń. Warto zwrócić szczególną uwagę na to, że nowe schronisko, jako jedyne w Beskidach i w całych górach średnich, posiada światło elektryczne we wszystkich pomieszczeniach. Oczywiście, w każdym pokoje znajduje się także niezależny piec kaflowy. Dzięki temu, że prace budowlane postępowały na dwie zmiany, a także dzięki regularnym inspekcjom budowy wykonywanym przez pana architekta Korna lub kierownika budowy firmy Korn, pana Góra, oraz energii stacjonującego na górze członka naszego zarządu Waltera Zeitingera - 5 listopada budowa została całkowicie zakończona. 6 listopada budynek został odebrany przed komisję kolaudacyjną i oddany do użytku. Na chwilę obecną restauracja jest już całkowicie urządzona i uruchomiona. Nie ma jeszcze zaplecza noclegowego, ponieważ zamówione wyposażenie pokoi ma być na miejscu dopiero za kilka dni. Do naszego sprawozdania dołączamy jeszcze jedną prośbę, która skierowana jest do wszystkich członków i przyjaciół naszego towarzystwa: na zakończenie budowy, nasze towarzystwo popadło w długi z nią związane, które w miarę upływu czasu mogą znacznie narosnąć. Aby móc sprostać ustalonemu przez nas planowi spłaty, do wszystkich należy wsparcie naszej pracy, poprzez punktualną zapłatę składek członkowskich, a także częste odwiedzanie naszego schroniska i namawianie do tego państwa przyjaciół i znajomych. Możecie państwo również z dumą wspominać o tym, że pierwsze nowoczesne schronisko w naszych polskich górach jest owocem waszej pracy i waszym schroniskiem! Gdy pomożecie nam - pomożecie całej młodzieży, która po was przyjdzie i postawi trwały pomnik w uznaniu pracy, którą również wy wsparliście." W następnym, trzecim numerze "Wiadomości Ż.T.T.N. Makkabi" z dnia 5 grudnia 1932, czytamy: "Zaproszenie na uroczyste otwarcie nowego schroniska na Boraczej koło Milówki, które odbędzie się w niedzielę, dnia 18 grudnia 1932r.
Rozpoczęcie działań wojennych sprawiło, że ruch turystyczny w Beskidach całkowicie zamarł.

źródło.boracza.pl

Obecnie wnętrze schroniska wygląda tak jak na zdjęciach. Z jadalni można oglądać wspaniałe widoki w kierunku zachodnim.

Dzisiaj to już nowoczesne schronisko, które dysponuje 34 miejscami noclegowymi w pokojach 2-, 4- i 10–osobowych. Turyści mogą skorzystać z jadalni, sali z kominkiem, wypożyczalni sprzętu narciarskiego.

CDN nastąpi w wkrótce. Tymczasem zapraszam do wirtualnej wycieczki. Za pozostawione komentarze będę bardzo wdzięczny. Miłego oglądania.... :)

Tu zapraszam do części II.


Wyświetl większą mapę