Praga - Brama Prochowa

Praga jest na tyle pięknym i atrakcyjnym miastem, że zachwyca na każdym kroku. Podobało mnie się w zasadzie wszystko, ale ogromne wrażenie - no oprócz Mostu Karola widzianego nocą zrobiła na nas - monumentalna Brama Prochowa. Stanowi ona nieodłączny punkt zwiedzania Pragi. Co prawda my zwiedzaliśmy stolicę Czech indywidualnie i polecam, by zarezerwować nieco więcej czasu i dokładnie ja zobaczyć. Warto też wspiąć się na galerię widokową wieży, by podziwiać Pragę niemal z lotu ptaka.    

Gwóźdź programu Pragi 

Most Karola widziany nocą i dniem

 Wełtawa - widok w kierunku pł-zach. W tle most Karola.

Stare Miasto - Pl. Republiki 5

Brama Prochowa (czes. Prašná brána) – jeden z symboli Pragi. Budowę tej 65 metrowej późnogotyckiej bramy miejskiej rozpoczęto w roku 1475 na zlecenie Władysława II Jagiellończyka. Została wybudowana na fundamentach starszej bramy z XIII wieku, która istniała w tym miejscu. Głównym budowniczym był mistrz Wacław. Następnie budowę kontynuował Matěj Rejsek. W jej sąsiedztwie znajdował się dwór Władysława Jagiellończyka.

I tu jest klimat :)

 Po przeniesieniu siedziby królewskiej na Hradczany w roku 1483 brama utraciła znaczenie reprezentacyjne. Obecną nazwę zyskała w XVII i XVIII wieku, kiedy to stała się składem prochu. Pod koniec XIX wieku odrestaurowana przez architekta Josefa Mockera. Dodano wtedy neogotycki dach, pokrywający ją do dziś. W kwietniu 1945 roku po wyzwoleniu Pragi spod okupacji niemieckiej brama stała się miejscem odwetu na ludności niemieckiej. Obecnie na Bramie Prochowej istnieje taras widokowy dla turystów, skąd można podziwiać panoramą Pragi,  jednak wstęp płatny. W okresie zimowym taras jest nieczynny.  

W takim razie polecam i zapewniam, że się nie zawiedziecie.

Źródła: wikipedia.org 

Zima w Miechowickim lesie

Z punktu widzenia przeciętnego mieszkańca Polski,  Śląsk to odległa kraina, gdzie żyją ludzie tylko dlatego, że są na ten region skazani. Osoby, którzy z jakiegoś powodu odwiedzą Śląsk, są zaskoczeni, a nawet zdziwieni, że tu tyle zieleni a standard życia nie odbiega od innych rejonów Polski. Co więcej, w wielu przypadkach żyje się nawet lepiej. Infrastruktura drogowa, lecznictwo i handel stoją na wysokim poziomie. Góry, wyżyny, jeziora i lasy są na wyciągniecie ręki. Wbrew pozorom nawet przybrudzony Bytom znalazł się w pierwszej dziesiątce śląskich miast z najwyższym odsetkiem terenów zielonych. W rankingu stworzonym w oparciu o dane Głównego Urzędu Statystycznego, zajmuje 21 miejsce wśród największych polskich miast. 

Osiedla fińskich domków 

Stara droga cesarska prowadząca od ul. Frenzla DK 94 do ówczesnej kopalni Prussen Grube

Fińskie domki 

Tereny zielone zajmują w Bytomiu ponad 24 % jego powierzchni. Bytomianie mogą odpoczywać w dwunastu parkach położonych w różnych częściach miasta. Na uwagę zasługuje fakt, że cztery z nich (Park Miejski im. Franciszka Kachla, Fazaniec w Szombierkach oraz Park Ludowy w Miechowicach i Gritzberg) są zabytkowe. 

Kapliczka na Górze Grzegorza (Griztzberg) 

Park Ludowy w Miechowicach 

Pałac Tiele-Winckerów 

Ciekawostką jest, że w przypadku tego pierwszego, mimo upływu 160 lat od czasu jego założenia, występujące tam drzewa i krzewy nadal rosną wzdłuż tych samych alejek. Obok parków, Bytom może pochwalić się Miechowicką Ostoją Leśną, Rezerwatem Segiet, Żabimi Dołami oraz Suchogórskim Labiryntem Skalnym, o których już kilkakrotnie pisałem. 

Miechowickie stawy 

W tej chwili nie niewiele widać, bo wszystko zasypane jest śniegiem, ale to również sprawia, że jest czyściej i przyjemniej.  

Zdjęcia wykonano w dzielnicy Miechowice oraz na skraju lasu miechowickiego, gdzie położonych jest 7 stawów obok siebie. Zapraszam do obejrzenia kliku zdjęć, pokazujących  jak wygląda miechowicka kraina zimą ;) 

Rybaczówka 

Budynek należący do TBS Bytom. Wcześniej mieścił się tu internat przyzakładowej szkoły górniczej KWK Miechowice oraz Dom Górnika nr. 4  

Bytom - rzeźba Pegaza w parku miejskim

Dzisiaj chciałbym nieco poświecić uwagi rzeźbie, która z racji swoich rozmiarów znana chyba jest większości Bytomian. Mowa  oczywiście o blaszanej rzeźbie Pegaza w Parku miejskim im. Franciszka Kachla, usytuowanej niedaleko Urzędu Miejskiego przy ul. Chrzanowskiego. Ta  nietypowa instalacja  wykonana jest z blachy nierdzewnej i często nazywana jest także Wyjącym Psem. 

Koń czy pies?

 Autorem pomnika jest Jacek Wichrowski mający swoją galerię w Bytomiu przy ul. Janty, a specjalizujący się w metaloplastyce. Zajmuję się głównie projektowaniem, ale również wykonawstwem w zakresie kowalstwa artystycznego, ślusarstwa, metaloplastyki. Uczył się kiedyś architektury oraz konserwacji zabytków i coś z tego zostało. Jest to niejako kontynuacja nie tyle hobby czy upodobań, ale wiąże  pracę zarobkową z pasją. Co więcej są to zlecenia, które za każdym razem są inne i wymagają osobnego projektu. Ponadto wykonywane rzeczy na zlecenie często muszą być funkcjonalne i bezpieczne, oraz spełniać wymogi określone przepisami. 

Szkoda tylko, że znana w całej Polsce i poza granicami firma nie realizuje wielu zleceń dla Bytomia. Zapewne kute bramy do zabytkowych kamienic posiadały by nieprzemijającą wartość. Pod warunkiem, że  złomiarze by nie ukradli. Jednak Bytom jest za biednym miastem, by mógł sobie pozwolić na takie dzieła sztuki.  

Zapewne są to ogrodzenia co najmniej przedwojenne, ale mają swój urok i wartość 

Jak pokazuje tak instalacja, autor zasługuje na uwagę z racji wyobraźni, pomysłowości jak i jakości wykonania. Co prawda, pomimo tego, że zastosowana blacha jest nierdzewna to czas i pogoda ostrzą zęby na Pegaza ;)

Oprócz Pegaza dziełem Jacka Wichrowskiego jest pomnik Karin Stanek postawiony nieopodal BCK w Bytomiu. Jednak o tym pomniku napiszę innym razem. Tymczasem przechodząc przez park przyjrzyjcie się uważnie "wyjącemu psu" i oceńcie sami, czy to jest koń  czy pies? A może wilk?