Beskid Śląski - na Skrzyczne (część druga)

Zgodnie z obietnicą przyszedł  czas na dalszą realizację wycieczki: Przełęcz Salmopolska - Szczyrk.

Dla przypomnienia przebieg całej trasy. 

Trasa: Szczyrk: Przełęcz Salmopolska (Biały Krzyż) - Malinów - Malinowska Skała - Kopa Skrzyczeńska - Małe Skrzyczne - Skrzyczne - Lanckorona - Szczyrk.

 Na szczycie Malinowskiej Skały zrobiliśmy krótki postój i sesję fotograficzną  na  widocznych formach skalnych.  

 Intryguje mnie ten Kościelec, na którym jeszcze nie byłem.

Przyszły chmury, znikło niebieskie niebo  i zrobiło się trochę chłodno.

 Po zejściu z kulminacji Malinowskiej Skały kierujemy się  na widoczną już Kopę Skrzypczyńską, która znajduję się ok. 1  godziny od szczytu  z przekaźnikiem.

 Wydaje się tak blisko ;)

 Pasemko Beskidu Węgierskiego po lewej, to zielone.

 Murońka

 Ostry

 Maliniak ;) Tak często nazywana jest Malinowska Skała.

 Na szlaku

 Urocza trasa.

 Wokół góry, góry i góry....

 Obniżenie pod Malinowską Skałą.

 Malinów i widoczna Czantoria po  prawej

Kopa Skrzyczeńska (1189 m.), to nieznaczne wzniesienie   pomiędzy Skrzycznem i Malinowską Skałą widoczne bardziej od strony Malinowskiej Skały.

 Ta zacieniona góra to Malinowska Skała.

 Kopa Skrzyczeńska

 Do tego szczytu z przekaźnikiem jeszcze ok 1 h.

 W tył zwrot i widok na Baranią.

 Spojrzenie na południowy wschód

 W tle Beskidy po Czeskiej stronie min. Jaworowy

 
W międzyczasie poprawiła się nieco pogoda. Wyszło słońce i straciły się chmury. Z trasy bardzo urokliwy widok na   pasmo Czantorii i Równicę.

 Widok na północ.

 Beskidek oraz pasmo Klimczoka i Magury

 Północne, strome stoki góry, opadające ku dolinie Czyrnej, w latach 90. XX w. zostały całkowicie ogołocone z lasów. Do czasu odbudowy szaty roślinnej tereny te stały się dzięki temu w zimie jednym z nielicznych miejsc w polskich Beskidach z występującym zagrożeniem lawinowym.

 Kotlina Żywiecka z widocznym Grojcem

 Zagadka. Co je to?

 Maliniak, Zielony Kopiec, Magurka Radziechowska i Barania.

 Pasmo Błatniej i Klimczoka

Potężne północno-zachodnie ramię Małego Skrzycznego, na którym w górnej części rozciąga się Hala Skrzyczeńska, opada niżej ku dolinie Żylicy stokiem pokrytym licznymi polanami. W Szczyrku teren ten jest jednym z głównych ośrodków narciarstwa: znajduje się tu Ośrodek Narciarski Czyrna-Solisko.

Sysunie kosodrzewiny

 Małe Skrzyczne - nocleg

 Małe Skrzyczne (1211 m ) – płaskie, niewybitne wypiętrzenie grzbietu łączącego Skrzyczne z Malinowską Skałą w Paśmie Baraniej Góry w Beskidzie Śląskim, a zarazem trzeci co do wysokości nazwany szczyt tej grupy górskiej.

 Nieśmiało odkrywa się Królowa

 Spojrzenie w kierunku M.Skrzycznego

Skrzyczne wznosi się w północno-wschodniej części Beskidu Śląskiego, w bocznym ramieniu pasma Baraniej Góry, odgałęziającym się od głównego pnia pasma w Malinowskiej Skale. Ramię to, które właściwie tworzy masyw Skrzycznego i Małego Skrzycznego, oddziela dolinę górnego toku Żylicy od Kotliny Żywieckiej. 
Ze względu na charakterystyczną sylwetkę góry, stromo opadającej ku wschodowi i północy oraz na położony na szczycie maszt nadajnika RTV jest ona łatwo rozpoznawalna z wielu miejsc, np. w Beskidzie Żywieckim lub w Tatrach.

RTON Skrzyczne – zlokalizowany na Skrzycznem Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy składający się z 87-metrowej metalowej wieży i budynku zarządu. 

Zasięgi tej stacji nadawczej są bardzo znaczne, mimo mylącej nazwy "Ośrodek Nadawczy" (zamiast RTCN) i obejmują większą część województwa śląskiego, zachodnią województwa małopolskiego (w tym nawet miasto Kraków) i wschodnią – opolskiego, a także obszary przygraniczne Słowacji i Czech.

 Z RTON Skrzyczne emitowane analogowo są obecnie cztery rozgłośnie radiowe i cyfrowo – 3 pakiety DVB-T. Nadawanie analogowej telewizji naziemnej zakończyło się 19 marca 2013 roku. Obiekt powstały w 1992 roku, jest własnością EmiTel Sp. z o.o.

 Skrzyczne (1257 m) - cel pośredni

Według rozpowszechnionego podania, przytoczonego w XVIII w. w "Dziejopisie Żywieckim" przez ówczesnego wójta żywieckiego, Andrzeja Komonieckiego, nazwa góry (Skrzyczne lub Skrzecznia) ma pochodzić od skrzeczenia żab, które w wielkiej ilości zamieszkiwały staw, kiedyś istniejący podobno w kotle (rzekomo polodowcowym) między Skrzycznem a Małym Skrzycznem.

 Wrotycz dodaje uroku górskim łąkom

 Goryczka trojeściowa

Bardzo ciekawy górski motylek :)


Rusałka pokrzywnik (Aglais urticae) – gatunek motyla z rodziny rusałkowatych.

    Skrzydła intensywnie zabarwione, czerwonoceglaste. Skrzydła przedniej pary mają liczne żółte i czarne plamy. Tylne, bliżej tułowia mają ciemną jednolitą barwę. Obrzeża skrzydeł są niebiesko-czarne z białymi plamkami. Długość przedniego skrzydła wynosi około 2,5 cm.
    Jest motylem pospolitym. Można go spotkać na nasłonecznionych leśnych polanach, leśnych drogach, łąkach, w ogrodach oraz terenach ruderalnych.

    Gąsienice są smukłe. Na przemian występują żółto-zielone (cieńsze) i czarne pasy wzdłuż boków ciała. Żerują w gromadzie na pokrzywie zwyczajnej.
    Rusałka pokrzywnik zimuje w jaskiniach, na poddaszach w piwnicach. W sprzyjających temperaturach zaczyna być aktywna w marcu. W ciągu roku wydaje od dwóch do trzech pokoleń.

 Będzie smaczny miodzik z górskich hal

Rusałka admirał (Vanessa atalanta) – gatunek motyla z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae), obejmujący zasięgiem występowania Palearktykę oraz Amerykę Północną. Jeden z najpiękniejszych motyli polskich.

Rozpiętość skrzydeł ok. 6 cm. Na przedniej parze czarnych skrzydeł widnieje czerwona, skośna przepaska, na tylnej czerwony pasek brzegowy. Spodnia strona skrzydeł ma brązowo-żółty wzór, co umożliwia motylowi dobre maskowanie się.

Rusałkę admirała obserwujemy od maja do października; wydaje 2 pokolenia. Preferuje otwarte przestrzenie np. ogrody, sady, brzegi lasów i parki. Gatunek ten należy do motyli wędrownych, które znalazły się w Europie Środkowej w wyniku wędrówki z południowego wschodu.

Motyla tego spotykamy najczęściej na przejrzałych owocach opadłych z drzew, na kwitnących drzewach i innych kwiatach. Składa jaja na pokrzywach. Nowe pokolenie najczęściej wędruje na południe w rejon Morza Śródziemnego, dokonując przelotów na wysokości do 2000 m. Część osobników zimuje w Polsce.

 Skrzyczne (1257 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie górskiej Beskidu Śląskiego w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich w Polsce. Jako najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego Skrzyczne należy do Korony Gór Polski.

 Widoki z platformy

  

 Rogacz

 Kierunek Szczyrk - zielonym szlakiem

 Schronisko PTTK na Skrzycznem – górskie schronisko turystyczne należące do PTTK, położone na wysokości 1250 m n.p.m. tuż pod szczytem Skrzycznego w Beskidzie Śląskim.

Dzieje schroniska sięgają lat międzywojennych, kiedy to Rudolf Urbanke zakupił od mieszkańców Lipowej parcelę na szczytowej polanie Skrzycznego i w 1933 r. wybudował na niej drewniane schronisko. Piętrowy budynek posiadał przed wojną 30 miejsc noclegowych, jednak swą architekturą zupełnie nie pasował do otoczenia. Zimą był odwiedzany głównie przez bielskich Niemców, którzy jeździli tu na nartach.

W czasie II wojny światowej schronisko zostało zajęte przez wojska niemieckie. Właściciel, będący Niemcem, mógł jednak nadal prowadzić działalność, z czego korzystało wielu narciarzy aż do 1944 r. Kiedy Urbanke został powołany do armii niemieckiej, obiekt prowadziła jego żona. W zimie 1945 r. przez kilka tygodni znajdował się on praktycznie na linii frontu.

 Schronisko przetrwało wojnę, ale jego budynek został w poważnym stopniu zniszczony, a jego wyposażenie rozkradzione. W 1946 roku schronisko jako mienie poniemieckie przejął bielski Oddział PTT, jednak obciążony kosztami odbudowy wielu innych schronisk nie dysponował on funduszami potrzebnymi do jego remontu. Budynek stał opuszczony i zagrożony zupełnym zniszczeniem. 

Dopiero w 1947 r. obiekt został przejęty przez Oddział Górnośląski PTTK, który przeprowadził pierwszy, niezbędny remont. W schronisku powstał bufet turystyczny, jadalnia oraz sala noclegowa. Po remoncie schronisko uroczyście otwarto w czerwcu 1950 roku. Od końca roku 1950 schronisko znajduje się w gestii PTTK.

 Zakończenie budowy drugiego odcinka wyciągu krzesełkowego ze Szczyrku na Skrzyczne w roku 1960 r. znacznie zwiększyło nasilenie ruchu turystycznego w obiekcie. Dzięki temu również 31 grudnia 1960 r. do schroniska doprowadzono energię elektryczną. Liczba miejsc noclegowych w następnych latach wahała się w granicach 40-50.

Jesienią 1998 roku przystąpiono do remontu generalnego i modernizacji schroniska. Budynek został pokryty nowym, spadzistym dachem, pod którym uzyskano użytkowe poddasze. Poszerzono parter, od strony wejścia dobudowano zadaszenie, a z boku taras. Zdecydowanie podniesiony został standard wyposażenia pokoi (węzły sanitarne) kosztem zmniejszenia ilości miejsc noclegowych.

 Po remoncie jednak ceny dla normalnego, plecakowego turysty to strach w oczach.

 Beskid Mały w tle

 Wyciąg nie działa, bo jest w przebudowie

 Widoki nieziemskie. Pasmo Klimczoka i Błatni oraz Równicy i Orłowej, po lewej stronie.

 Kotlina Żywiecka

 Pani jaśnie panująca na ostatnim planie.

 Lipowa oraz inne miejscowości Kotliny Żywieckiej

 Skalite

 Polana Jaworzyna

Boczne odgałęzienie biegnące w kierunku wschodnim od Skrzycznego to grzbiet Lanckorony.

Trawers Lanckorony od strony Płn. Zach.

Hala na stoku Palenicy (680 m.)

Wymarzone miejsce na odpoczynek

Ostatnie spojrzenie w stronę Skrzycznego

Stoki Magury

Skalite

Szczyrk centrum - koniec trasy

Szczyrk (niem. Schirk) – miasto i gmina w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Miejscowość o charakterze turystyczno-wypoczynkowym.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 5782 mieszkańców.

W latach 1976-1990 miejscowość była siedzibą władz gminy wiejskiej Szczyrk. Miasto należy do Euroregionu Beskidy.

Trochę na temat historii miasta

Osadnictwo wołoskie, węgierskie, austriackie, czeskie i słowackie udokumentowane w XV wieku. W 1630 dokonano pierwszego spisu ludności Szczyrku, dla potrzeb podatkowych. Ziemię nadawano tutaj w ten sposób, że "zarębek" (odpowiednik łana) wyznaczany był począwszy od osi doliny, a góral–osadnik otrzymywał po równo ziemi na lepiej i gorzej nasłonecznionym zboczu. Począwszy od XVIII wieku oprócz rolnictwa rozwijały się inne działy gospodarki, jak pasterstwo i produkcja drewna, głównie na potrzeby górnośląskiego przemysłu. Wytwarzano również sukno z runa owczego. W 1808 w Szczyrku było 172 zarębników.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 411 budynkach w Szczyrku na obszarze 1896 hektarów mieszkało 2465 osób (gęstość zaludnienia 130 os./km²), z czego 2248 (91,2%) było katolikami, 13 (0,5%) wyznawcami judaizmu, a 4 (0,2%) było jeszcze innej religii, 2455 (99,6%) było polsko- a 9 (0,4%) niemieckojęzycznymi. W Salmopolu (dziś wchodzącym w skład miasta) w 33 budynkach na obszarze 26 hektarów mieszkało 169 osób (gęstość zaludnienia 650 os./km²), z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 50 (29,6%) było katolikami a 119 (70,4) było innych wyznań (głównie ewangelików). Ponadto Szczyrk posiadał 2011 hektarów "obszarów wewnętrznych" (niem. Gutsgebiete) zamieszkałych przez 15 osób[5]. Łącznie obszary te stanowiły 3933 ha (39,33 km²) zamieszkałych przez 2649 osób i średniej gęstości zaludnienia 67,4 os./km².

"Plac św. Jakuba" w Centrum Szczyrku

Przy wsparciu Funduszy Unijnych, w ramach projektu "Rozbudowa i modernizacja ścieżki rowerowo-pieszej w Szczyrku (Deptak nad Żylicą i dalej w kierunku Buczkowic) oraz zagospodarowanie terenu centrum Miasta Szczyrk", na terenie byłego dworca autobusowego powstał plac mający pełnić funkcję przestrzeni publicznej w centrum miasta. Plac ma również za zadanie spiąć przestrzeń pomiędzy główną ulicą miasta, czyli ul. Beskidzką, a rozbudowywaną ścieżką rowerowo-pieszą biegnącą wzdłuż koryta rzeki.

Po I wojnie światowej rozpoczął się rozwój branży turystycznej. Pierwszą bazę noclegową stanowiły poaustriackie koszary i lazarety. W 1924 na Skrzycznem powstał schron turystyczny dla narciarzy, wybudowany przez Beskidenverein, natomiast schronisko turystyczne rozpoczęło swoją działalność w 1933. W 1927 r. do gminy przyłączono Salmopol, poprzednio będący samodzielną miejscowością. Skutkiem tego stała się dwuwyznaniowość Szczyrku, gdyż w Salmopolu większość mieszkańców stanowili ewangelicy. Prawa miejskie Szczyrk uzyskał w 1973 roku.

Widok na Skalite

Żylica (Żylca, Żylcza) - niewielka, bardzo bystra górska rzeka w Beskidzie Śląskim i w Kotlinie Żywieckiej. Długość 23 km.

Ścieżka rowerowo-piesza nad Żylicą

Przy wsparciu Funduszy Unijnych, w ramach projektu "Rozbudowa i modernizacja ścieżki rowerowo-pieszej w Szczyrku (Deptak nad Żylicą i dalej w kierunku Buczkowic) oraz zagospodarowanie terenu centrum Miasta Szczyrk", powstała nowa nawierzchnia Deptaku nad Żylicą. Zagospodarowana ścieżka będzie służyć spacerowiczom o każdej porze roku. To także odcinek przygotowany z myślą o rowerzystach (trasa w Szczyrku połączona jest z trasą rowerową w Buczkowicach) oraz uprawiających narciarstwo biegowe.

Źródła Żylicy położone są na wysokości 900 - 940 m n.p.m. na północnych stokach Malinowa i Przełęczy Salmopolskiej, na terenie Szczyrku Salmopola. Początkowo, na terenie przysiółka Salmopol, płynie w kierunku północnym. Następnie spływa przez cały Szczyrk w kierunku północno-wschodnim, oddzielając masyw Skrzycznego na południu od masywu Klimczoka na północy.

Jak na małe miasteczko turystyczne, to możliwości wydawanie pieniędzy są przeogromne

O ile wszytko się powiedzie zgodnie z planem, zamierzam jeszcze raz w tym roku do Szczyrku zawitać. 

Tymczasem dziękuję za uwagę i zapraszam do zamieszczania komentarzy. :)