Co było nie wróci

Początek i koniec KWK Miechowice

Wszystko zaczęło się tak:

1899 - 1990 - wykonano 3 otwory badawcze, czy warto?

1890 - okazało się, że warto

1892 - uruchomiono # M II i udostępniono pierwszy pokład węgla. Uznano to za początek istnienia późniejszej kopalni Miechowice. Potem z największą pieczołowitością sukcesywnie dobudowywano  niezbędną infrastrukturę, co widać na poniższych zdjęciach. 

1922 - kopalnia zmienia właściciela i nazwę, od tej pory "Preusen-grube"

1934 - po dojściu Hitlera do władzy położono nacisk na zwiększenie wydobycia i zatrudnienie większej ilości ludzi.

1939 - 1945 - zwiększenie czasu i wydajności pracy przez sprowadzenie do kopalni ok. 2000 jeńców i robotników przymusowych.

1944 - w międzyczasie następuje rekonstrukcja # południowego w niewyjaśnionym do dzisiaj celu?

1945 - następuje odłączenie prądu i zalanie kopalni.

1945 - od lutego do kwietnia trwa odpompowywanie wody i próba wznowienia wydobycia. Od tej pory kopalnia Miechowice działa aż do czasów likwidacji, która systematycznie trwała prze pięć lat.

1997 - następuje połączenie kopalni Miechowice z Kopalnią Bobrek i od tej pory nosi nazwę "KWK Bobrek-Miechowice"

1999 - zaczęto totalną likwidacje kopalni wraz z całą infrastrukturą i szybami głównymi M I,  M II oraz # Północnego.

Zapraszam do obejrzenia relacji

Na początek kilka zdjęć z archiwum [pap]

Lata 50-te 

Delegacja oficjeli rządowych na KWK Miechowice

Najprawdopodobniej są to lata 50-te, przed przebudowa lampowni.

                                                              Brama główna kopalni

   Najstarsze ze zdjęć pochodzą z   lat 70-tych ubiegłego stulecia 

  Widok na sortownię od strony bramy głównej i terenu kopalni oraz szyb M II 

                              # wydobywczy M II widziany z podejścia na wieżę # M I Gł.

                                  Widok na budynek dyrekcji  plac drzewny widziane z wieży # M I

                                                   # M II widziany od strony hali lin

  Wieża # M I oraz # M i Boczny widziana ze schodów wejścia do maszyny wyciągowej M I Boczny

                                                     Hałda składowa i stanowisko załadunku miału

 

               
                    Hala sprężarek oraz budynek maszyny wyciągowej M II, widziane z wieży # M I

                   Na przełomie 2005/2006 Maszyna M II i Hala  sprężarek wygląda tak
 


 



 

 Fragment zbiornika z którego odbywał się załadunek węgla na wagony kolejowe, a miał węglowy był transportowany widocznym na zdjęciu taśmociągiem do elektrowni.



 Budynek tzw. "zupiarni", gdzie serwowano posiłki regeneracyjne. Wcześniej była tu sala wizyjna przygotowana na cele edukacyjne. Obok dębu mieściły się biura i biblioteka techniczna

Budynek łaźni widziany od strony zbiorników na wodę

 Łaźnia (stodoła) widziana od strony pl. drzewnego

Wejście do łaźni dużej, od strony zupiarni

Hala sprężarek widziana od strony zachodniej

Budynek maszyny wyciągowej M II od tyłu

                       Widok  na łaźnię dozoru średniego i wyższego z tzw. łaźni łańcuszkowej malej

                                                            Tylna elewacja jednej z łaźni



                                                                      Łaźnia mała



                                                                    Łaźnia obok lampiarni

                                                       Gumowiec też już czuje się nie potrzebny

                                                                         Natryski i toalety



             Zawalisko w tym miejscu kilka dni wcześniej zginęło trzech mężów wydobywających złom

                                                                Ot i to co pozostało







                     Skarpa oporowa, gdzie była sortownia i odbywał się załadunek węgla na wagony

                           Obelisk poświęcony górnikom, którzy utracili tu swoje życie

                 Wcześniej wyglądał tak. Tablica z brązu została zachowana jako pamiątka 
                                                           

               Po remoncie obelisk przeniesiono na miejsce  u zbiegu ul. Francuskiej/Racjonalizatorów



    Droga wiodąca od bramy na teren kopalni. w tle Sosna Wejmutka, która stała obok budynku dyrekcji



                        Droga prowadząca od dyrekcji obok zbiorników na wodę na plac drzewny



                     To Einmannbunker czyli schron dla wartownika, usytuowany na placu drzewnym

                                                   Star 25, służący kopalnianej straży pożarnej

Ostatnie spojrzenie

Pozostał tylko stary Dąb