Tarnowice Stare - Gospoda u Wrochema

Kiedy tu przybyłem po raz pierwszy na przełomie lat 89/90 minionego wieku, widok na cały kompleks gospodarczy mnie zadziwił. Swoją potęgą i obszarem, na którym były usytuowane budynki wzbudzał  westchnienie. Po za tym styl i elegancja budowli zaadoptowanych na PGR porażał osłupieniem a zarazem smutkiem. Tak wykwintne budynki przeznaczone na obory, magazyny, stodoły i  garaże oraz na sprzęty rolne.  Oprócz zrujnowanego zamku najdłużej zapadła mi w pamięci obora położona blisko głównej drogi łączącej Tarnowskie Góry - Pyskowice. Moją uwagę przykuły łukowate sklepienia wsparte na żeliwnych kolumnach. Przecież to piękno  samo w sobie! Zrobiłem kilka slajdów, porozmawiałem z pracownikiem gospodarstwa, który opowiadał jak tu kiedyś było i pojechałem rowerem do domu z nadzieją, że zamiast krów, traktorów i błota, zapanuje tu jeszcze sielska arystokratyczna atmosfera, a zamek zarośnięty krzakami powróci do dawnej świetności. I po latach wielu - spełniły się moje nadzieje :)

 Po udku PGR-ów w latach 90-tych, cały kompleks podupadał na wartości. Gmina T.G. nie miała pomysłu i środków, by cokolwiek zrobić z tak potężnym obszarem i tyloma budynkami. Pomimo chęci sprzedaży nie było kupców. Aż w 2000 r. zabłysnęła nadzieja dla byłych dóbr Wrochemów. Od tego momentu nastał punkt zwrotny w dziejach powojennego zrujnowanego majątku. 

 Otóż w 2000 r. śląski przedsiębiorca i miłośnik sztuki  Rajner Smolorz i jego żona  kupili zamek i przynależne budowle. Cała odbudowa  kompleksu zamkowego rozpoczęła się od obiektów gospodarczych: spichlerza i wspomnianej obory — w której już po 2-latach urządzono lokal gastronomiczny pod nazwą "Gospoda u Wrochema". I tu się zatrzymamy, a na temat zamku będzie następny post. 

 Na teren parkingu doprowadza drewniana stylizowana brama z wieżyczkami, na które doprowadzają niestety uszkodzone drewniane stopnie.

 Tuż przed  wejściem do gospody  przygotowano potężny parking.

 W tej chwili wejście jest od strony frontowej, natomiast wcześniej główne wejście było od strony szczytowej.

 Wejścia pilnują - lub raczej zapraszają gości dwie postacie.

 Znaczek (odwrócona niebieska koperta) informuje, że jest to obiekt zabytkowy.

 Widok od strony wejścia w kierunku zamku.

Zachodnie skrzydło zamku widziane od strony wejścia na teren gospody.

 Wejście główne z zachowanymi herbami rodowymi.

 Kolejny obiekt zaadoptowany na potrzeby dla turystów i artystów.

 Spojrzenie  na inne budowle, które przeszły swoja metamorfozę. 

Z uwagi na to, że przybyłem przed oficjalnym otwarciem gospody, nie mam zdjęć wnętrza lokalu. Ale obiecuję, że kiedy zawitam tu po raz kolejny, nadrobię zaległości. Tymczasem powiem, że warto tu się zatrzymać choćby na  ziemniaki smażone z boczkiem i cebulką, które kosztują zaledwie  6,00 zł za porcję. Zresztą więcej informacji pod linkiem Gospoda u Wrochema